Պարբերաբար կազմակերպուած հանդիպումներու ժամադրավայր մը դարձած է Չարենց Ատեանը, ուր կը հանդիպին ազգային, հայրենական և սփիւռքեան իրադարձութիւններով մտահոգ հայրենակիցներ: Այս հանդիպումները տեղի կ՚ունենան Փասատինայի Հայ Աւետարանական Կիլիկիա եկեղեցւոյ փոքր ժողովասրահին մէջ:
10 Մարտ 2017-ի երեկոյեան ժամը 8։00-ին նման հանդիպում մը կազմակերպուած էր Չարենց Ատեանի հիմնադիր Վիգէն Մինասեանի նախաձեռնութեամբ, օրուան բանախօսութեան նիւթ ունենալով այժմէական թէժ պայքարի ռազմադաշտ՝ Միջին Արեւելքը և տարածաշրջանի տագնապը:
Օրուան բանախօսն էր Յակոբ Մարտիրոսեան, «Նոր Օր» շաբաթաթերթի նախկին խմբագիր, որ նոյն նիւթով հանդէս եկած էր անցեալ Դեկտեմբեր ամսուան մէջ, Քանոկա Փարք, Սան Ֆերնանտօ Հովիտ, Քալիֆորնիա, ՀԲԸՄ-ի Մանուկեան-Տեմիրճեան վարժարանի Աղաճանեան սրահին մէջ:
Նիւթը հետաքրքրական և սրտի մօտիկ էր բանախօսութեան ներկայ հայրենակիցներուն, որոնցմէ շատերը բնակիչներ եղած են Միջինարևելեան երկիրներուն մէջ, ունեցած են պատմական, կենցաղային և ազգագրական կապեր, ապրած և անցուցած են տագնապալի օրեր, որոնց հետեւանքներով գաղթած են այս ափերը և այժմ հետաքրքիր են այնտեղի ներկայի և ապագայի իրադարձութիւններով:
Յակոբ Մարտիրոսեան նիւթը արծարծելով մինչև 1800-ական թուականները, ներկայացուց Միջին Արևելքի պատմականը և անոր այժմէական տագնապին բուն պատճառները, ըլլան անոնք ռազմական, տնտեսական կամ տիրակալական նպատակներով ուղղուած, որոնք ծնունդ տուին երկիրներու կործանումին «արաբական գարուն» և «ժողովրդավարութիւն» կոչուած վերածնունդի յեղափոխական շարժումներու անուան տակ, որոնց հետեւանքներուն ականատես կ՚ըլլանք այսօր: Մարտիրոսեան կեդրոնացաւ Սուրիոյ և Իրաքի ներկայ կարգավիճակին վրայ, ուր այսօրուան տուեալներով կ՚ընթանան տարածաշրջանի այս երկու երկիրներուն տարանջատման ամենաթէժ ռազմական գործողութիւնները յանուն այլ երկիրներու տնտեսական, ռազմական և տիրակալական շահերուն:
Ելոյթի աւարտին տեղի ունեցաւ հայրենիքի մէջ խորհրդարանական ընտրութիւններու քննարկում և հարցազրոյց՝ մտերմիկ մթնոլորտի մէջ, որոնց պատասխանեց բանախօսը հարազատ մեկնաբանութեամբ:
Ելոյթի աւարտին տեղի ունեցաւ նաև հիւրասիրութիւն:
ԹՂԹԱԿԻՑ
Չարենցի 120-ամեակին առիթով
Մարտ 13-ին լրացաւ Եղիշէ Չարենցի 120-ամեակը։ Հայ մեծանուն գրողը կը մնայ հայ դասականներուն առաջնայիններէն մէկը, որուն դաժան մահուան 80-րդ տարելիցն է նաեւ այս տարի։ Պիտի անդրադառնանք յաջորդ թիւերով։
Ես իմ անուշ Հայաստանի, չարենցահամ Կարսն եմ սիրում,
Ղօղանջին տակ զանգակատան, բանաստեղծին խօսքն եմ յիշում,
Ի յիշատակ մեծ գրողին, գործը նրա անմահացնենք,
Շարունակենք երթը յաւերժ՝ Չարենցի հետ սեղան նստենք,
Էջերը նրա մէկ-մէկ թերթենք, խօսենք, երգենք, կենաց խմենք։
Չարենցն ասաւ, Չարենցն երգեց, բայց չար ոչինչ կայ Չարե՛նց,
Արփենիկներ թէ Անահիտներ, բոլորը քեզ, բոլորը քե՛զ,
Րոպէական կեանքդ ինչպէս, լուսաւորեց մեզ աստղի պէս՝
Երեւանից մինչեւ Փարիզ, ու Մոսկովից Լոս Անջելես,
Նայիրեան աղջիկների պարով ճկուն, հաւաքական ուժդ եմ սիրում,
Ցուրտին շոգին եւ միշտ ու միշտ՝ ես իմ Մասիս սարն եմ սիրում։
ՆԵՏ ՈՒ ԱՂԵՂ
Լոս Անճելըս, 13 Մարտ 2017