Ծնած՝ Հալէպ, Սուրիա 1932
Մահացած՝ Լոս Անճելըս 29 Մայիս, 2020
Ցեղասպանութեան յաջորդ սերունդի զաւակ, Կարապետ Քիւրիւմեան իր մանկութիւնն ու պատանեկութիւնը անցուցած է Սուրիոյ Հալէպ քաղաքին մէջ, զինագործ եւ երկաթագործ հօր մը ազգային ոգիով թրծուած ընտանիքին մէջ: Սուրիոյ մէջ, բոլոր հայ տարագիր ընտանիքներու վիճակուած բախտով, Կարապետ փոքր տարիքէն անցած էր ընտանիքի ապրուստի ապահովման աշխատանքին, մղուելով զանազան արհեստներու մինչեւ անոնց վերջինին կատարելագործումը, որն էր քիմիական արհեստանոցի մը ստեղծումը:
Իր ապրած կեանքի ընթացքին, Կարօ (իր բոլոր բարեկամներուն, ծանօթներուն եւ շրջապատին համար ան ծանօթ էր որպէս «Կարօ», համեստ ու խոնարհ ընկեր ու բարեկամ) միշտ եղաւ աննկուն ու անվհատ կամքի տէր: Կեանքի ասպարէզի ձախողութիւններ, քաղաքական վերիվայրումներ եւ գաղթականի ցուպով տեղափոխութիւններ չկարողացան զինք ընկճել: Ան եղաւ յաջող գործարար, կերտեց բարեկեցիկ ընտանիք Ալիսին հետ եւ ունեցաւ 3 զաւակներ՝ մէկ դուստր եւ երկու տղաք, Սեւանը, Նարեկն ու Ռազմիկը, զանոնք հասցնելով բարձր դիրքերու, ամերիկայի այս ափերը:
Ընտանիքով փոխադրուեցաւ Լոս Անճելըս ձերբազատուելու համար Լիբանանի քաղաքական անկայուն վիճակէն եւ վերանալով աշխատանքային իր մթնոլորտէն, շարունակեց աշխատանքը իր ամենասիրելի ազգային եւ միութենական կեանքի ծառայութեան մէջ:
Անդամակցեցաւ իր յաճախած՝ Հալէպի Կրթասիրաց վարժարանի Սանուց Միութեան եւ Այնթապի Հայրենակցական Միութեան, աջակցելու համար այդ միութիւններու կազմակերպած գործունէութիւններուն եւ հանգանակութիւններուն, ի նպաստ անոնց կարօտեալ սաներու կարիքներու գոհացման:
Շատ յաճախակի էին մեր ընտանեօք հանդիպումները, միութենական հանդիպումներէն առկախ, ուր քննարկելի էին միշտ ազգային հարցեր, որոնք առօրեայ քաղաքական անցուդարձներու ենթակայ էին: Հակառակ Կարոյին յառաջացած տարիքին, ան կը վայելէր քաջառողջ կեանք. ունէր իր զբաղմունքները ընթերցանութեան եւ պարտիզպանութեան կողքին, որոնք զինք զբաղ կը պահէին օրն ի բուն:
Այդպիսի տուեալներով անհատ մըն էր Կարօն, որուն մահուան գոյժը անհաւատալի կը թուար բոլորիս:
«Բայց Կարօն բան մը չունէր» կ՝ըսէինք, ինչպէ՞ս եղաւ այդ:
Անողոք եւ անակընկալ մահը մեզմէ կը բաժնէր Կարօ Քիւրիւմեանը, որ աչքերը կը փակէր առանց որեւէ շշուկի եւ իմացութեան, խաղաղօրէն ննջելով:
Հողը թեթեւ գայ շիրիմիդ վրայ Կարօ ջան: Քու զուարթ ու հաճոյալի ընկերութիւնդ միշտ պիտի փնտռուի մեր մօտ, քու յիշատակներուդ նման:
ՅԱԿՈԲ ՄԱՐՏԻՐՈՍՍԵԱՆ