Ամէնէն գեղեցիկ եւ մնայուն արժէքներէն մէկը, որ իւրաքանչիւր ազգի, իւրաքանչիւր պետութեան մշակութային արժէքներու շարունակականութիւնը կ’երաշխաւորէ՝ ընտանիքն է: Աշխարհի վրայ գրեթէ չկայ մշակոյթ մը, ուր «ընտանիք»ի գաղափարը բարոյական արժէքներու սանդխակին վրայ ամէնէն կարեւոր տեղը չգրաւէ: Իւրաքանչիւր նոր կեանք, որ ծնունդ կ’առնէ, մեծնալու, աճելու եւ կայանալու համար կը սնուի այն արժէքներով, գիտելիքներով եւ աւանդոյթներով, որոնք փոխանցուած են աւագ սերունդի կողմէն:
Հայկական աւանդական ընտանեկան արժեհամակարգը թերեւս ամէնէն գեղեցիկներէն է, թէեւ միեւնոյն ժամանակ նաեւ շատ պարտաւորեցնող է:
Յարգանքը՝ աւագի հանդէպ, խնամքն ու հոգը՝ զաւակի հանդէպ, նոյնիսկ անոր զառամեալ դարձած պարագային, ամուր եղբայրական կապը՝ մինչեւ 7 պորտ, օճախի սրբութիւն հասկացութիւնը, լեզուն՝ օտարութեան մէջ ապրելով պահպանելը, քրիստոնէական աւանդոյթներն ու տօները փոխանցելը եւ այլ ամուր արժէքները դարեր շարունակ մեզի պահպանած են ձուլուելու եւ վերանալու վտանգէն: Իւրաքանչիւր երկրի մէջ յարմարուելու եւ հաստատուելու ամէնէն դիւրին եւ կարճ ճամբան տուեալ երկրի մշակոյթին մէջ սուզուիլն ու տեղւոյն բնակչութեան նմանիլն է: Բարդը՝ հայ մեծնալու եւ հայ մնալու մէջ է:
Հայ ընտանիքի գաղափարը ամէնէն ամուրներէն է եւ ամենագեղեցիկներէն է:
Կարեւոր եւ գովելի է զայն պահպանելը, փոխանցելը եւ առողջ պահելը. Կարեւոր է օտար արժէքներու մէջ չձուլուիլը եւ բուռ մը մնացած հազարամեայ ազգի շարունակականութիւնը ապահովելը։
Հայկական աւանդական ընտանիքը աշխարհի ամենագեղեցիկ եւ ամուր երեւոյթներէն է, եւ հայու համար՝ ամէնէն արժէքաւոր ձեռքբերումը՝ կեանքի ընթացքին:
Բարեկեցութիւնը, լոյսը եւ սէրը անպակաս ըլլան ամէնուր։